Kaja Gadomska

solo exhibition
09.08 - 07.09.2018

Black body (or blackbody) is a form of matter that entirely absorbs light - perfect blackness, which doesn’t actually exist in reality. Idealized in the same way as pure whiteness, equally impossible to capture and demonstrate. This idea is the starting point for a consideration of the nature of color – reflecting a number of meanings and retaining a subjective character, while remaining impossible to reproduce.

Color is an impression that comes about a reaction to light radiation upon a particular surface that is being observed. Black and white are polar opposites. White contains all the colors of the spectrum, while black is the negation of color. These two extremes give way to a narrative of a property that can never exhibit the whole of its power its own, requiring complementary properties and contrast to attain its strongest form.  

The impression of color gives way to constant modification. Its character is changeable, subject to the environment and the unique experience of the observer. The hue of any material differs to some extent from our imagination of it and from how we expect to see it. It’s impossible to represent or preserve a single legitimate character of a particular color. Its perfect form is non-existent.

The painted structures map out a fluid, dependent material, stable and congruent only in the short moment of its reception. Here, black doesn’t refer to a perfect shade of black, and white doesn’t refer to absolute whiteness. Their imperfections tell us more about them than the unattainable ideal.

This marks Kaja Redkie’s debut show (born 1990), a graduate of the Graphic Arts department at the Academy of Fine Arts in Warsaw. The artist calls attention to universal ideas that describe painting and the reception of an artwork. Color, shape and their symbolism, the role of time and impression, the need for evolution, striving for harmony – these are some of the contexts that can be considered within her works.

CIAŁO NIEDOSKONALE CZARNE

Ciało doskonale czarne (black body) to nieistniejąca w rzeczywistości materia, która całkowicie pochłania światło – czerń absolutna. Tak samo wyidealizowana jak ciało doskonale białe, niemożliwa do uzyskania i przedstawienia. Jej idea jest początkiem rozważań nad naturą koloru – wieloznaczną, nieuchwytną i subiektywną.

Kolor to wrażenie, powstające w reakcji na promienie świetlne, padające na obserwowaną powierzchnię, a biel i czerń są jego skrajnymi przedstawicielami. W bieli równoważą się wszystkie inne kolory, a czerń jest ich zaprzeczeniem - brakiem kolorów. Te dwa przeciwieństwa rozpoczynają opowieść o właściwości, która nigdy nie pokazuje całej swojej mocy w pojedynkę, potrzebuje dopełnienia i kontrastu, by w pełni zadziałać. 

Wrażenie koloru ulega nieustannym przekształceniom. Jego charakter jest zmienny, podporządkowany wpływowi otoczenia i niepowtarzalnemu odczuciu odbiorcy. Barwa każdej materii w jakimś stopniu różni się od wyobrażenia, które ją zazwyczaj opisuje. Nie da się przedstawić ani utrwalić jedynej właściwej postaci koloru. Jej doskonała forma nie istnieje. 

Struktury odwzorowują materię płynną i zależną, stałą i właściwą sobie tylko w krótkim momencie odbioru. Tu czerń nie jest całkowitą czernią, a biel bielą. Ich niedoskonałość mówi o nich więcej niż niedościgniona idea.

To debiutancka wystawa Kai Redkie (ur. 1990) absolwentki Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Autorka zwraca uwagę na uniwersalne pojęcia określające malarstwo i odbiór obrazu. Kolor, kształt i ich symbolika, rola czasu i wrażenia, potrzeba rozwoju, dążenie do harmonii - to niektóre z kontekstów, w oparciu o które można rozpatrywać jej prace. 

group exhibition

09.07 – 27.09.2020

Lena Achtelik , Martyna Borowiecka, Mateusz Hajdo, Kaja Redkie, Milena Soporowska, Łukasz Stokłosa

Curator: Marta Kudelska

The exhibition “And if darkness is more than blackness, what else could it be?” is a record of phantom delusions of the past, and a register of whispers, illusions and hallucinations. The idea behind the show is an uncompleted spiritual session with a host of apparitions and spectres which come to life through the works of invited artists. A seance has always been conducted according to pre-established rules; its course meticulously planned, executed and controlled. Any contact with the “other side” is, by definition, extraordinary, but it can also get out of control and seriously distort the participants’ judgement of reality. Often perceived as little more than romantic and innocent games or attempts to spin nostalgic yarns about ghosts and spectres that might also send shivers down your spine, spiritual sessions in fact aim at stimulating discussion on the boundaries of imagination and perception of the past – areas currently undergoing a profound transformation.

The works of the artists invited to the exhibition – Lena Achtelik, Martyna Borowiecka, Mateusz Hajdo, Kaja Redkie, Milena Soporowska and Łukasz Stokłosa – reveal the remains of the late, half-dead, half-living tissue. Each artist performs the rite of passage in their own way, each of them conjures up spirits and tries to harness the darkness but combining the present with the fading past. Some of them visit dark, stuffy rooms with 19th century cabinets, trying to find any vestiges of sticky ectoplasm and reconstruct the process of its formation. They bring to light the remains and shreds found. As in a classic horror novel, that which is forgotten or hidden at the bottom of a dark trunk in the attic returns to haunt the living.

All of the invited artists perform lunatic and unconscious activities which are aimed to trigger the dark and uncontrollable side of our imagination. Darkness is associated primarily with shelter for all kinds of conspirators, charlatans, demons and wraiths. In this eerie realm, the human body appears as a symbol of fragility, vanity and transience. And the moment of entering this strange abyss is a silent consent to accept new and suspend old norms and truths. In this context, the exhibition “And if darkness is more than blackness, what else could it be?” lures visitors to take a perilous stroll through the dark areas of their own imagination. Here the visitor encounters that which is undefined and alien, and yet at the same time strangely familiar.

1 - 5 December 2020

NADA, newartdealers.org

Raster Gallery

Created gradually from leftovers, bits of paper that remained from other works in the “Gemstone treatments” cycle. Built slowly and requiring time to take shape. A witness of everyday struggles, motherhood, the striving for moments of undisturbed work. Made during a pandemic, amid relocation and tumultuous political events in Poland. A lasting, quiet participant of daily life, an observer of the passage of time itself.

Formed just like a crystal – leisurely and dependently, unsure of what final form it would take. A cluster of specks brought together at last, cut and polished, ordered and kept in check on the basis of a personal colour wheel. The triptych stretches from greyness to greyness, from darkness to darkness. It awakens, ignites and fades, coming full circle. Although it is multicolored, none of its sections are monochromatic. The fluid transition between colors only comes about in the viewing process. The gaze wanders among the colored specks, roaming from spot to spot before merging the fragments into a flickering whole.

The works share a strong interest in color – the perception forming in conjunction with the rays of light falling on the observed surface, which is subject to constant transformation. Its nature is volatile, subordinate to the influence of its surroundings and the viewer’s singular impressions. The perception of a particular color always yields myriad components. The transparency of the crystals, allowing the light to be transmitted through the subsequent layers, creates inimitable optical effects. Color is one of the identifying features of precious stones and their chromatic properties are used in the production of pigments. A unique relationship is forged between painting and crystal as a source of color – paints were made from the stains drawn from minerals. This dependency highlights the notion that each and every manmade form has its source and counterpart in nature.

OPIŁKI KAMIENI SZLACHETNYCH

Powstawał stopniowo z resztek, fragmentów papieru pozostałych z pracy nad kolejnymi obrazami cyklu „Obróbka kamieni szlachetnych”. Powoli budowany, wymagał czasu, aby się ukształtować. Był świadkiem codziennych zmagań, macierzyństwa, walki o momenty na niezakłóconą pracę. Formował się w trakcie pandemii, przeprowadzki, burzliwych wydarzeń politycznych w Polsce. Trwał jako cichy uczestnik codzienności, obserwator samego upływu czasu.

Kształtował się jak kryształ - nieśpiesznie i zależnie, niepewny swej ostatecznej formy. Był grupą drobin na koniec zebranych w całość, oszlifowanych, uszeregowanych i utrzymanych w ryzach założeń osobistego koła barw. Tryptyk ciągnie się od szarości do szarości, od ciemności do ciemności. Budzi się, zapala i gaśnie. Zatacza koło. Choć wielobarwny to żadna z sekcji nie jest monochromatyczna. Płynne przejścia pomiędzy barwami tworzą się dopiero w procesie oglądania. Wzrok błądzi po drobinach koloru, wędrując od punktu do punktu łączy fragmenty w migotliwą całość.

Prace łączy silne zainteresowanie kolorem - wrażeniem powstającym w reakcji na promienie świetlne padające na obserwowaną powierzchnię, ulegającemu nieustannym przekształceniom. Jego charakter jest zmienny, podporządkowany wpływowi otoczenia i niepowtarzalnemu odczuciu odbiorcy. Wrażenie konkretnej barwy daje zawsze zestaw rozmaitych składowych. Przezroczystość kryształów - przepuszczalność światła przez kolejne warstwy tworzy niepowtarzalne efekty optyczne. Barwa jest jedną z cech rozpoznawczych kamieni szlachetnych a ich właściwości barwne wykorzystuje się przy produkcji pigmentów. Zachodzi unikalny związek malarstwa i kryształu jako źródła koloru - z mineralnych substancji barwiących tworzono farby. Ta zależność może podkreślać przekonanie, że każda forma stworzona przez człowieka ma swoje źródło i odpowiednik w naturze.

solo exhibition

12.02 - 14.03.2021

An exhibition presenting selected works from the cycles „Gemstone treatments”. The works share a strong interest in colour – the perception forming in conjunction with rays of light falling on the observed surface, subject to constant transformation. Its nature is volatile, subordinate to the influence of its surroundings and the viewer’s singular impressions. The perception of a particular colour always yields myriad components. Transparency of the crystals – light transmittance through the subsequent layers creates inimitable optical effects. Colour is one of the identifying features of precious stones, and their colour properties are used in the production of pigments. There occurs a unique relationship between painting and crystal as a source of colour – paints were made from mineral dyeing substances. This dependency can underline the conviction that each and every man-made form has its source and equivalent in nature.

CIAŁO KRYSTALICZNE

Próba odwzorowania wrażenia struktury krystalicznej - systemu budowy materii minerałów. Symulacja powolnego i zależnego procesu krystalizacji prowadzącego do nieprzewidywalnego i nieskończenie różnorodnego rezultatu. Wyłaniająca się forma kryształu podlega wpływom decydującym o jej ostatecznym wyglądzie i jest zapisem zmian zachodzących w czasie jej powstawania. Ciało krystaliczne, choć określone przez kształt, kolor i strukturę pozostaje nieuchwytne, wciąż drgając i ewoluując w oku patrzącego. Powstaje twór skomplikowany i niepowtarzalny, wielobarwny i wielowarstwowy.

„Komórki elementarne” (2021)

Najmniejsze części budujące kryształ. Drobiny, których rozmieszczenie decyduje o formie gotowego ciała krystalicznego. Każda z komórek ma swoje miejsce określone w czasie i przestrzeni schematu całości. Tworzy układ złożony lecz regularny i powtarzalny.

„Opiłki kamieni szlachetnych” (2019 - 2020)

Powstały z resztek i pozostałości. Kształtował się jak kryształ - nieśpiesznie i zależnie, niepewny swej ostatecznej formy. Był grupą drobin na koniec zebranych w całość, oszlifowanych, uszeregowanych i utrzymanych w ryzach założeń osobistego koła barw.

„Wzornik pigmentów nieorganicznych” (2018)

Barwa jest jedną z cech rozpoznawczych kamieni szlachetnych a ich właściwości barwne wykorzystuje się przy produkcji pigmentów. Zachodzi unikalny związek malarstwa i kryształu jako źródła koloru.

solo exhibition

22.05 – 12.06.2021

The exhibition is a compendium of the artist’s painterly series Gemstone Treatment , which spans the Kaja Redkie’s practice over the last three years. In analysing the formal aspects of a stone: its structure, hue, form and derivation, including their formation time – the artist transfers them into the realm of abstraction through her process.

The process by which minerals come about involves opposing processes. On the one hand, we are dealing with the transformation and structuring of disordered molecules. On the other, there is the remarkably important role played by order and external forces that we cannot control.

To combine these two opposing vectors – orderly structures and serendipitous processes – Redkie looks to marbled paper. In setting the characteristics that shape the colours and patterns of an image or object, she achieves an effect that is still unexpected and unlike any other. In setting up an overload of colours and designs, applied to the unpolished paper that is her medium of choice, she begins the process of cutting and composing its fragments into a whole. Gradually, by composing fragments into large-scale collage formats, she has allowed her compositions to come through. These works are dominated by structure, harmony and order that comes from the colours and hues that arise and mesh within them. The series is a meditative exercise in exerting order over chaos in a consistent method of organised abstraction.